เป็นนางร้ายทั้งที ขอดีกว่านี้ไม่ได้หรอ

"เฮ้อ!!! เบื่อจัง ออกไปหาอะไรกินดีกว่า"เสียงหญิงสาวพูดกับตัวเอง หลังจานั้นเธอจึงเตรียมตัวเพื่อออกไปข้างนอก "คุณหนูจะไปไหนค่ะ ให้พี่เรียกคนขับรถให้ไหม" แม่บ้านวัยกลางคนถามขึ้น "ไม่เป็นไรค่ะ ว่าจะไปหาอะกิน แล้วก็เดินเล่นนิดหน่อย พักกันเถอะค่ะ"  "ค่ะ จะบอกคุณท่านให้นะค่ะ" "ขอบคุณค่ะ" หลังจากคุยกันเสร็จเธอก็ออกไป หลังจากกินอะไรเสร็จเลยติดจะเดินย่อยซักหน่อย ระหว่างที่เดินก็ก็สะดุดตาเข้าร้านหนังสือร้านหนึ่ง เลยเข้าไปดูหนังสือ "เฮ้ย!!! นี้มันเล่มที่หาอยู่หนิ เอานี้เเหละ กลับดีกว่าเดี๋ยวดึกเกิน" 

ฝั่งพ่อ

"กลับมาแล้วหรอค่ะ คุณหนูเธอออกไปเดินเล่นนะค่ะ" แม่บ้านสาวรายงาน "งั้นหรอถ้าขาร์ลีกลับแล้ว ให้ไปพบที่ห้อง" เจ้าของบ้านเอ่ยบอก "ค่ะ" หญิงรับใช้ตอบรับอย่างนอบน้อมก้มโค้งเล็กน้อยแล้วจากไป

ฝั่งชาร์ลี

ขณะกำลังข้ามถนนไปรอรถด้วยความตื่นเต้นกับหนังสือใหม่ที่เพิ่งได้มาแถมยังเป็นเล่มที่หามานานเลยตื่นเต้นเป็นพิเศษ เลยไม่ทันได้มองทาง"อะ..."เสียงครางออกมาหลังจากสะดุดเข้ากับฝาท่อระบายน้ำ พร้อมกับสันหนังสือที่ลอยมาตกบนหัว แล้วภาพก็ตัดไป

''เฮือก!!! ฝันร้ายชะมัด  ฝันบ้าอะไรว่ะ โครตซวย คนเราจะซวยขนาดนั้นเลยดิ" เสียงสบถ และพูดกับตัวเอง ก๊อก!! ก๊อก!! เสียงเคาะประตูดังขึ้น "เข้ามา" เธอบอก "คุณหนูฟื้นแล้ว ตามคุณผู้ชายที" "... เธอเป็นใคร แล้วทำไมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนอะ" "ดิ...ดิฉันดูแลคุณหนูตั้งแต่คุณหนูมาอยูที่แล้วนะค่ะ" เธอตอบ"ดูแล...ที่ไหน"ฉันออกไปอย่งไม่เข้าใจ "ที่นี้คือบ้านคู่หมั้นของคุณ คุณโซนิค จำได้ไหมค่ะ" "...คู่หมั้น เดียวฉันมีคู่หมั้นตั้งแต่เมื่อไหร่...พรึบ"เรื่องราวต่างหลั่งไหลเข้ามาในหัวของฉันจนมันปวด แปล๊บ ๆ 'นี่มันเหมือนในนิยายที่อ่านเลยอะ  เช็คก่อนเพื่อความชัวร์ กระจกใช่ ต้องใช้กระจก' "ขอกระจกหร่อยซิ" "ค่ะ" ..."อ้ากกก!!! เรื่องอะไรว่ะ!!!" "มีอะไรค่ะ เกิดอะไรขึ้น" สาวรับใช้รียวิ่งเข้าด้วยความตกใจ "ไม่อะไร หิวแล้วอะ มีอะไรกินมั้ง" เดี๋ยวไปยกจึ้มาให้นะค่ะ" "อือ" แกร๊ก เมื่อสาวใช้เดินออกไป "ซวย ซวยสุด  แปลว่าฉันตายแล้วอะดิ เฮ้อ!!!ตอนตายว่าอนาถแล้ว ตอนนี้อนาถกว่าเข้ามาเป็นนางร้ายไม่ว่าแต่เข้ามาตอนตกอับ แล้วมาอาศัยบ้านคนอื่นคือไรว่ะ" "ช่างเถอะไหนก็มาแล้ว มาช่วยพระรองของฉันให้จบแบบมีความสุขดีกว่า"